Tekening 6 van Mies van der Perk

Beschrijving

Het leven van Mies van der Perk staat volledig in dienst van de kunst. Haar huiskamer is tegelijkertijd atelier, compleet met ezel en goed gevulde materialenkast.

Verder staan er een antieke tafel met stoelen en een comfortabele fauteuil tegenover een enorm flatscreen. Regelmatig tekent Van der Perk, sportende, dansende of musicerende mensen van televisiebeelden na. Deze snelle schetsen in potlood, grafiek- of tekenstift maakt zij op klein formaat papier. Sommige werkt zij later uit metacryl, inkt of aquarel op doek, of luxe tekenpapier. Bladerend door albums met foto’s van haar werk, is goed te zien hoe zij door de jaren heen verschillende stijlen hanteerde en steeds op zoek blijft naar de vorm die haar gevoelens het best zou kunnen uitdrukken. Haar albums blijken stille getuigen van een opmerkelijk ontwikkelingsproces.

Al op de lagere school in Rotterdam-Zuid toonde Mies van der Perk een opvallend talent voor tekenen. In geen enkel vak scoorde ze hoog, maar iedere docent roemde haar tekenkunst. Het advies was dan ook om daarin verder te gaan. Omdat haar vader, broers en zussen buitenshuis moesten werken om het grote gezin te voeden en te kleden, bleef Mies lange tijd thuis werken. De armoede was groot. Zij heeft nog bewuste herinneringen aan de hongerwinter en de komst van de Amerikanen met hun “lekkere koeken en chocolade”. Ook tijdens de wederopbouw stonden hard werken en sober leven nog lange tijd centraal. Op haar 29e ging ze huishoudelijk werk verrichten in twee opeenvolgende ziekenhuizen. Ze bewaart er goede en minder goede herinneringen aan. Zo waren daar de pesterijen van collega’s, maar ook de hernieuwde ontmoeting met haar creatieve kant. Met een bevriende collega ging ze s’avonds in een hobbyclub kerstkaarten maken. In een groep met natuurvrienden van het NIVON kwam haar oude liefde voor het tekenen tenslotte weer boven. In een naïeve stijl en met verschillende materialen en technieken maakte ze liefelijke taferelen en landschappen, soms naar voorbeeld, soms naar eigen fantasie. Omdat dit haar nog te weinig voldoening gaf, ging Mies cursussen volgen bij de Stichting Kunstzinnige Vorming Rotterdam. Naar voorbeeld van grote meesters begon ze te experimenteren met verschillende stijlen. Haar portretten en figuren tonen aan het begin van de jaren negentig invloeden van het expressionisme, surrealisme en het realisme.

Jammende junks en droomtekeningen

Gedurende haar periode bij Via Kunst leerde Van der Perk (ex) junks kennen, die soms bij openingen van tentoonstellingen musiceerden en die elke vrijdag in de Pauluskerk samen jamden op slag- en snaarinstrumenten. Hoewel het haar enige moeite kostte om in deze groep verslaafden opgenomen te worden, lukte het haar toch hun poses te schetsen. Noodgedwongen ontwikkelde zij een snelle noteerstijl, zonder zelfs maar naar haar tekenvel te kijken. Die snelle schetsen zijn vaak ware juweeltjes. In een minimum aan lijnen noteerde zij karikatuur en pijn van mensen die zich samen kunnen vinden in de muziek. Het lijkt alsof Mies zichzelf herkent in de gefolterde mens die zich creatief uit. Omdat het tekenen zo snel gaat, moet zij haar gedachten wel loslaten. Juist in dit soort tekeningen toont haar werk zo authentiek.

Een nieuw begin
Sinds eind 2007 werkt Mies van der Perk in het door Herenplaats geopende atelier voor getalenteerde mensen met een (ex)psychiatrische achtergrond. Na een selectieronde is ook Mies tot deze groep gaan behoren. Hier werkt zij onder deskundige begeleiding en ontwikkelt zij zich verder. In haar huidige werk komen allerlei fasen van haar kunst en leven samen.